ve Şans

Şansla hikayemiz 17 Haziran 2018 günü başladı.

Bergama’nın Kozak Yaylası’ndan piknikten dönerken, yolun üzerine yatmış küçük bir karartı gördüm. Yaklaştığımda hareket ediyordu. Hemen durup yanına gittim. Yolda yatan, küçük ve açlıktan bitap düşmüş bir yavruydu. Üzeri parazitlerle doluydu. Piknikten artan yiyeceklerle karnını doyurduk. Kendine geldi ve hareketlenmeye başladı. Araçlar ezmesin diye yolun kenarını bıraktım.

Sürekli bağırıp, benimle gelmek istiyordu. Yol kenarında telle çevrili bir bahçe vardı. Yola çıkmasın diye oraya bıraktım. Tellerin arasından gözlerimin içine bakıyor ve bağırıyordu. Sanki “beni de götür” diyordu. .

Çevreye bakındım, annesi veya kardeşleri var mı diye. Küçük yavrudan başka hiçbir köpek yoktu. .

Yalvarışlarına dayanamayıp, arabaya aldım. Birden sustu. Sanki hep arabayla dolaşıyormuş gibi uslu uslu yolculuk yaptı. .

Veterinere geldik. Parazitleri temizlendi, aşıları yapıldı ve birlikte evin yolunu tuttuk, balkonumuzun misafiri oldu. .

Veteriner, ortalama iki aylık olduğunu söyledi. .

Eşimle birlikte adını “Şans” koyduk. .

Güzel bir beş gün geçirdik. Hatta denize bile gittik. .

Beş günün sonunda, sabah uyandığımızda ishal olduğunu gördüm. Balkona epece pislemiş ve bir köşede halsizce yatıyordu. .

Hemen veterinere götürdüm. İsfahan Hanım, tahliller yaptı ve yavrular için ölümcül olan kanlı ishal hastalığının olduğunu söyledi. .

Tedavisine başlandı. .

O zamanlar, Karşıyaka Belediyesi’nde çalışıyordum. Şans’ı, Bergama’da İsfahan Veterinerimize bırakıp, Karşıyaka’ya döndüm. .

Karşıyaka ve Bergama’da tanıdığım veterinerlere anlattığımda, küçük yavrunun o hastalıktan kurtulma şansının çok olmadığını söylediler. .

Şans direndi, 21 günlük yoğun bakım ve tedaviden sonra iyileşti. .

Tedavi süresince sürekli yanına gittik ve ona yanında olduğumuzu hissettirdik. Veterinerimiz, tedavi süreçlerinde karşılıklı sevginin çok önemli olduğunu söyledi.

İsfahan Hanım’a teşekkür edip, Şansı alıp Bergama’dan Karşıyaka’ya geldik. .

Birkaç gün sonra Şans yine rahatsızlandı. Bu kez de vücudu, tedavi sürecindeki iğne yerlerinden enfeksiyon kapmıştı. Tüyleri döküldü ve derilerinin çoğu soyuldu. .

Enfeksiyon tedavisini de, Karşıyaka’daki Veterinerimiz Emin Bey sürdürdü. Emin Bey’de Bergamalıydı ve Şans’a bir hemşehrisi gibi davrandı. .

İki ay boyunca, sabah ve akşamları Şans kucağımda veterinere gidip geldik. Ve Şans enfeksiyonu da atlatarak, iyileşti. .

Bu süreçte aramızda çok güçlü bir bağ oluştu. .

Yaklaşık altı aylık tedavi süreçlerinden sonra, Şans tamamen iyileşti ve büyümeye başladı. .

Veterinerimiz Şans’ın kurt kırması olduğunu, çok büyüyeceğini ve ev ortamında bakmamızın çok zor olacağını söyledi. .

Ne yapmamız gerektiğini sorduğumda, doğal ortamına bırakmamızı önerdi. Şans’ı ilk bulduğumuz yere götürdüm ve doğal ortamına bırakmak istedim. Belki orada daha mutlu olur diye düşündüm. Arabadan indik o bana bakıyor, ben ona bakıyorum. Ayrılamadık. Birlikte tekrar Karşıyaka’ya döndük. .

Veterinerimize biz ayrılamayacağız, başka bir çözüm bulalım dedim. O da kısırlaştıralım, büyümesi biraz durur hem de bebekleri olursa bakmanız daha zor olur, bunun önüne geçmiş oluruz dedi. Böylece, yedi aylıkken Şans’ı kısırlaştırdık. .

Şans, yaklaşık dört buçuk yıldır bizimle birlikte yaşıyor. Bizim bir parçamız, ailemizin bir bireyi oldu. .

Apartmanımızın ve sokağımızın sevgilisi oldu. .

Bizim can dostlarımıza karşı sevgimizin büyümesini sağladı. Şans sayesinde, sokakta gördüğümüz sahipsiz çocuklarımıza yardım etmeyi öğrendik. .

Ve şu anda evimizde, Şansla birlikte, isimleri; Pamuk, Amasanga ve Cesur olan dört kızımız var. Mahallemizdeki parkta da baktığımız 14 sokak canımız var. .

İyi ki Şans bize gelmiş, iyi ki bizim kızımız olmuş. .